استاد محمد بهمن بیگی (معلم بزرگ ایل ۱۲۹۸-۱۳۸۹)
محمد بهمن بیگی ، بنیان گذار آموزش عشایری در ایران ، از ایل بزرگ قشقایی است .
از او به عنوان نخستین کودک قشقایی یاد می کنند که روی نیمکت کلاس دبستان نشست و بهترین شاگرد مدرسه شناخته شد .
سالهای کودکیش در قشلاق و ییلاق گذشت و تارسیدن به سن ده سالگی شهر را از نزدیک ندید .ایشان ابتدا در شهر شیراز مدرک دیپلم را دریافت و سپس وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و درسال ۱۳۲۱ خورشیدی در رشته حقوق فارغ التحصیل شد .
او در سال ۱۳۳۰ خورشیدی ، نخستین مدرسه سیار عشایری را درسایه چادر مهمانی سنتی برای بستگان و خویشان نزدیک خود برپا کرد .
در سال ۱۳۳۶ با پیگیری ایشان نخستین مرکز تربیت معلم عشایری بنام دانشسرای عشایری تشکیل که پس از ۲۲ دوره ، حدود ۹هزار آموزگار تربیت می کند و در تمامی مناطق عشایری کشور مشغول فعالیت می شوند .
در سال ۱۳۵۳ خورشیدی سازمان جهانی “یونسکو” به خاطر ابتکاری که بهمن بیگی در تربیت معلمان نشان داده بود ، جایزه و نشان افتخار بین المللی ویژه پیکار با بی سوادی را به وی تقدیم نمود.
درسال ۱۳۵۶ خورشیدی کتابخانه های سیار و واحدهای سینمایی سیار را با همکاری سازمان بین المللی یونیسف و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ، راه اندازی می کند و سپس با تشکیل فروشگاههای سیار عشایری زنجیره کاملی از واحدهای آموزشی و خدماتی را در عمق مناطق عشایری سامان می دهد.
از تالیفات استاد بهمن بیگی که در مورد داستان های خاطرات زندگی خود می باشد می توان به بخارای من ایل من ، اگر قرقاج نبود ،به اجابت قسم و طلای شهامت نام برد .
استاد بهمن بیگی در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۸۹ در شهر شیراز چشم از جهان فرو بست .
خاطراتی از استاد محمد بهمن بیگی در خصوص شهرستان سمیرم در کتاب خاطرات اگر قره قاج نبود
“بی زحمت عبادت و بی منت شفاعت به بهشت رسیدم ، سمیرم کم از بهشت نداشت آنچه مرا به چنین داوری دلیرانه وا می داشت بیش از قله های رفیع و مناظر بدیع خلق و خوی مردم آن سامان بود. خانه کلانترش هتل چهار ستاره اش بود و ….. من مفتخرم به اینکه سمیرمی زاده ام و خاک شهرم را توتیای چشمم می کنم “