آهنگری
یکی از کهن ترین روش های فرم دهی فلزات می باشد که در دوران گذشته وحال فلز مورد نظرشان را تا حد لازم گداخته و سرخ می کردند و بعد با یک انبر آن را بر روی سندان نگه می دارند و چکش کاری می کردند تا شکل مورد نظر را پیدا کند و گاهی فلز گداخته را با چکش کاری در داخل یک قالب شکل می دادند و فلز گداخته شکل قالب را به خود می گرفت.
به تعبیری دیگر می توان گفت : آهنگری از جمله حرفه های قدیمی و سنتی است که از دیرباز تا کنون برای ساخت ابزار و ادوات کشاورزی و دامداری، ساخت وسایل کاربردی و مایحتاج زندگی مردم استفاده می شده است .
این حرفه در شهرستان سمیرم بیش از پانصد سال قدمت دارد که در حال حاضر نیز در گوشه و کنار این شهرستان استادانی درکارگاههای آهنگری مشغول فعالیت هستند. اگر به گذشته و کسب وکار مردم این دیار نگاهی بندازیم می بینیم که شغل اکثر مردم کشاورزی و دامداری بوده و بیشترین ابزار مورد نیاز شغلی آنان از فلزات به صورت سنتی بوده است ، لذا حرفه آهنگری از جایگاه خاص ویژه ای برخوردار بوده و از شغل های بسیار پررونق زمان گذشته و حال محسوب می شود.
آهنگران برای تولید ابزار نیاز به وسایل کارخاص خود را دارند که به اختصار می توان به : کوره آهنگری ،سندان، پتک و چکش آهنگری، انواع مختلف انبر، انواع سنبه و مهره، گیره ،زغال کوره ، بیلچه (خاک انداز)،سیخ کوره ،مسلفه (بیرون کش)،ظرف خنک کننده فلزات ،اره و… اشاره نمود.
از مهمترین محصولات تولید شده توسط استادان این حرفه می توان به : دستغاله (علف بر)،داس وپنجه ،چویل ،شفره ،خلچه ، بیل چغندر کنی و کنگر کنی،قاشاول ، کبدر ، تاوه ،نان گردون، سه پایه و پایه و انواع چکش ،زنجیر و… اشاره نمود.